اسلام سیاسی فقاهتی و حقوق بشر
|
راهنما |
مشاور |
دانشجو |
دانشگاه |
تاریخ دفاع |
|
حقیقت |
قاری |
کرامت عبدلی |
مفید |
89/4/21 |
چکیده:
در این رساله تلاش بر آن بوده است تا با بررسی مبانی و مفاهیم گفتمان حقوق بشر و گفتمان اسلام سیاسی فقاهتی به تبیین همسانی ها و ناهمسانی های موجود میان آنها پرداخته و نوع معنادهی دالهای گفتمانی اسلام سیاسی فقاهتی را در تقابل با گفتمان حقوق بشر و ناهمسانی های موجود میان آن دو را تبیین و بررسی کنیم.
گفتمان حقوق بشر به عنوان یکی از تاثیرگذارترین و مهمترین گفتمانهای معاصر با ویژگیها و مدعیات جهانشمول خویش توانسته است ،با ایجاد و معنادهی دالهایی از قبیل؛آزادی،برابری و برادری،فردگرایی و سکولاریزم و دموکراسی و ... حول دال مرکزی انسان(اومانیسم)،درپیمانها و اعلامیه های مختلفی بویژه در اعلامیه ی جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸ و سایر اعلامیهها و کنوانسیونهای بعد از آن ، موجبات بسیاری از قواعد و قوانین حقوقی ملی و بینالمللی را فراهم آورد که در راستای صلح و امنیت و ارتقاء کرامت انسانی می باشد.لذا با انزوای دین و مذهب(مابعدالطبیعه) بیشتر قوانین و قواعد حقوقیِ ملی و بین المللی مبتنی بر عقلانیت و خرد گرایی استوار ساخته است. اما اسلام سیاسی فقاهتی در غیریت با فرایند مدرنیزاسیون و گفتمان حقوق بشر با ایدئولوژی بازگشت به خویشتن اسلامی و تشکیل حکومت اسلامیِ بر آمده از احکام اسلام را هدف اصلی گفتمان خویش قرار می دهد.که با ایجاد و معنادهی دالهایی از قبیل؛ حکومت اسلامی(جمهوری اسلامی)،ولایت مطلقه فقیه،مصلحت،و بسیاری از احکام اسلامی مانند قوانین مجازاتهای اسلامی در غیریت با گفتمان حقوق بشر و داالهایی مانند؛آزادی،برابری ذاتی،فردگرایی،حق و تکلیف ، سعادت و کمال و... قرار می گیرد. در فصول مختلف این رساله ابتدا سعی می شود به مبانی نظری و برآمدن هریک از گفتمانهای حقوق بشر و اسلام سیاسی فقاهتی مطالعه و بررسی و سپس به غیریت سازی ها و ناهمسانی ها و معنادهی های متقابل اسلام سیاسی فقاهتی بپردازیم.